Dr ŠIMONJI MARIJA


Onaj učenik, student, političar, član neke organizacije ili predstavnik neke ustanove, kome bi bila potrebna stručna pomoć za istorijsku nauku, starolatinski ili staroslovenski jezik, obratio bi se jednostavno – profesorki Mariji. Pružajući nesebično svakom potrebnu pomoć, ova nesvakidašnja žena nikada nije govorila o svom zvanju, niti o svom ogromnom i svestranom znanju. A Marija Šimonji je bila jedina u Bečeju sa zvanjem doktora istorijskih nauka!
Rođena je u Beogradu, 1929. godine, od oca Jožefa Šimonjija, knjigovođe, i majke Eržebet, domaćice, rođene Bon. Nekoliko godina po Marijinom rođenju, porodica se doseljava u Bečej, majčino rodno mesto. U Bečeju Marija završava osnovnu školu (1936-1944), a potom i gimnaziju (1944-1948). Na Filozofskom fakultetu u Beogradu diplomira istoriju 1952. godine.
Po završetku studija vraća se u Bečej i pune 44 godine radi kao profesor istorije i latinskog jezika, sve do penzionisanja 1996. godine. Svoje znanje prenosila je pretežno učenicima bečejske gimnazije, ali je tokom decenija besprekorne prosvetne karijere povremeno radila u osnovnoj školi „Petefi Šandor“ i Ekonomsko-trgovinskoj školi.
Govoreći o svojoj profesorici, jedna njena učenica iz poslednje Marijine generacije navodi:
„Na prvi pogled, bila je jedna krhka žena, ali kako smo je upoznavali, uviđali smo da je vrlo jaka, staložena i istrajna osoba. Nije samo stručno predavala gradivo, nego nas je, kroz razgovor i priču, učila o pristojnom ponašanju, o samom životu. Puno smo naučili od nje...“
Stvaralački duh profesorice Šimonji je bio okrenut i naučno-istraživačkom radu na polju istorije. Naročito ju je interesovala istorija Mađarske do Prvog svetskog rata, ali i ona nakon 1948. godine, a zatim i istorija novinarstva. Magistarske studije završila je u Beogradu, 1980. godine, a doktorsku disertaciju odbranila je 1985. godine, takođe u Beogradu, pred akademicima Vasilijem Krestićem i Čedomirom Popovim.
Pored brojnih članaka u različitim stručnim časopisima, držala je predavanja u edukativnim programima RTVNS, ali i u raznim udruženjima, u različitim prigodnim prilikama. Objavila je svoj magistarski rad u knjizi „Istorija novosadskog novinarstva do 1914. godine“, a doktorsku disertaciju u knjizi „Istorija mađarskog novinarstva na teritoriji današnje Vojvodine“.
Nemajući sopstvenu, Marija Šimonji je bila član sestrine porodice, porodice Tripolski. Svojim sestrićima je bila više od tetke, usađujući im moralne vrednosti koje je i sama negovala. Gotovo kao anegdotu, porodica navodi detalj sa koncerta njenih sestrića, inače talentovanih muzičara, kome je i ona prisustvovala. U trenutku kada su razigrani momci počeli da se na pozornici ponašaju „malo slobodnije“, tetka, nenaviknuta na tu situaciju, uputila im je opominjući osmeh i tokom koncerta češće pripretila prstom!
Marija Šimonji se razbolela i umrla 2006. godine, ostavljajući prazninu u porodicama sestre Klare Tripolski i braće Jožefa, Zoltana i Janoša. Njen mirni, staloženi osmeh, uzdržana vedrina, neuobičajena skromnost, skrivali su ženu velike erudicije i svestranosti. Profesionalno, vojvođansku istoriografiju obogatila je radovima iz oblasti istorije novinarstva.

Nazad