Monsinjor AMBRUS KERMENCI


Bečej je jedno od retkih naselja u Vojvodini u kome se dva hrišćanska hrama, katolički i pravoslavni, nalaze blizu jedan drugom. Više od 150 godina oni svedoče o zajedničkom životu vernika, pripadnika ovih crkava u našem gradu.

Nakon Drugog svetskog rata, kada je postalo nezahvalno biti sveštenik, u teškim vremenima za crkvu i veru, monsinjor Ambrus Kermenci je četvrt veka stoički obavljao svoju dužnost.

Monsinjor Kermenci je rođen u Kanjiži, 21. septembra 1909. godine. U Senti je završio gimnaziju, a teologiju je diplomirao u Đakovu. Za sveštenika je osvećen u Subotici, 1932. godine, a zatim je, kao kapelan, služio u Tavankutu, Somboru i Senti. Godine 1945. je postavljen administratora u katoličkoj crkvi, u delu Bečeja poznatom kao Donji grad. Iste godine katolička crkvena zajednica ga je jednoglasno izabrala za bečejskog kapelana. Svoju dužnost pastora lokalnog katoličkog življa, vršio je 26 godina, osim u periodu 1952-1954. godine koji je, po nalogu tadašnje vlasti, proveo u zatvoru.

Svom pozivu se predavao u potpunosti, ne štedeći sebe, a svoju dužnost je izvršavao besprekorno. Njegov moto je bio „Roma lacuta, causa finita“ („Rim zapoveda, a mi ga slušamo). Savremenici, poštovaoci i vernici ističu neverovatnu snagu glasa msgra Kermencija, tim pre što mu je, tridesetih godina prošlog veka, posle dve teške operacije, odstranjeno jedno plućno krilo.

Pamti se, takođe, njegov nedostižni oratorski talenat. Predikacije msgra Kermencija, održavane u prepunoj crkvi, ostavljale su vernike bez daha, u najdubljem ushićenju.

Ambrus Kermenci je imao vremena, snage i talenta za svestrano delovanje unutar crkve i van nje. Pored rada u pisarnici, održavao je dodatne molitve, polučasovna predavanja iz Biblije, uoči večernjih molitvi, ali i časove veronauke u školama, sve dok veronauka nije zvanično zabranjena, 1949. godine. Osnovao je i vodio crkveni hor i orkestar, potpuno posvećen i ovim aktivnostima, kao što se posvećivao svemu što je radio.

Predanost pozivu nije ostalo bez odjeka u krugovima Katoličke crkve, pa su tokom njegovog delovanja stigla i brojna priznanja. Od 1949. godine, pa sve do smrti, msgr Kermenci je bio nadnamesnik bečejskog crkvenog okruga, od 1958. godine biskupijski savetnik – konzulator, sledeće je postao egzaminator (ispitivač) Biblije, od 1960. godine papinski komornik pape Jovana XXIII, tri godine kasnije i papinski komornik pape Jovana Pavla VI.

Iste godine kada je postao nadnamesnik Tiske regije (1968), zdravstveno msgr Kermencija se pogoršalo i došlo je do opšteg slabljenja organizma. Umro je 14. oktobra 1971. godine. U skladu sa njegovom željom, telo mu je položeno u kriptu, ispod kapele katoličkog Velikog groblja, a sprovodu je prisustvovalo više hiljada vernika i građana.

Njegovom smrću, vernici i građani, kao i cela Biskupija, izgubili su jednog od najuticajnijih svojih sveštenika i nenadmašnog govornika.

Nazad