DIMITRIJE KOLAROV


Punih četrdeset godina Dimitrije Kolarov je bio bečejski sveštenik. Za to vreme menjali su se nazivi države, državno i društveno uređenje, a prilike često nisu bile naklonjene ni crkvi uopšte, ni ocu Kolarovu lično.
Dimitrij Kolarov je rođen u Somboru 1913. godine, u kome završava i osnovnu školu i gimnaziju. U Beogradu završava 1938. godine Pravoslavni bogoslovski fakultet i oktobra iste godine ženi se Angelinom, takođe diplomiranim teologom. Jedva mesec dana kasnije odlazi na odsluženje vojnog roka, do maja meseca 1939. godine. Za sveštenika je rukopoložen iste godine i postavljen za paroha starobečejskog.
U početku službovanja bio je privremeni paroh, jerej četvrte parohije, a stalni paroh starobečejske parohije zvanično postaje 1942. godine. Decenije savesnog službovanja donele su i unapređenja i odličja. Tako je paroh Kolarov 1966. godine postavljen za arhijerejskog namesnika bečejskog, a već sledeće godine odlikovan je činom protoprezvitera (prote), s pravom nošenja Nadbedrenika. Godinu dana uoči penzionisanja, dodeljeno mu je novo priznanje, čin protoprezvitera – stavrofora, protoprezvitera – krstonosca, tj. odlikovan je pravom da oko vrata nosi zlatan krst. Penzionisan je jula meseca 1979. godine.
Kao što to biva, iza hladnih zvaničnih biografskih i profesionalnih podataka, pojavljuje se čovek, sam sobom, biće blisko drugim ljudskim bićima.
A paroh Kolarov, ostao je, pored ostalog, upamćen i kao nadahnuti propovednik i izuzetni crkveni pojac. Organizovao je i vodio lokalnu hrišćansku zajednicu, koja je decenijama bila najverniji saradnik u svim aktivnostima Pravoslavne crkve. Sam prota Kolarov je, zajedno sa suprugom, predavao veronauku u osnovnoj školi i gimnaziji, onda kada je to bilo dopušteno.
Tokom službovanja, uz njegovo lično zalaganje, u potpunosti je spolja obnovljen Hram sv. Georgija, koji je tako postao, u vojvođanskim okvirima, jedan od najmonumentalnijih pravoslavnih hramova. Uostalom, kao takav je i zaštićen, jer je kulturno-istorijski spomenik od izuzetnog značaja.
Vredno je pomenuti detalj vezan za tragični događaj u teškom, „smutnom vremenu“, u vremenu okupacije. Naime, uoči streljanja grupe omladinaca, tobožnjih diverzanata, a tokom ispovesti, paroh Kolarov je primio od nekolicine nesrećnih mladića oproštajna pisma. Ta pisma je kasnije predao njihovim roditeljima.
Kao i u mnogim drugim parohijama, tako i u Bečeju,, pravoslavno sveštenstvo uživa ugled među vernicima, ali i inače. Tom ugledu je doprineo i Dimitrij Kolarov, braneći uporno i istrajno interese crkve tokom četiri decenije.
Dimitrij Kolarov, arhijerejski namesnik i paroh starobečejski, umro je avgusta 1987. godine. Opelo je držalo dvadeset sveštenika, a oproštajne govore arhijerejski namesnik i paroh rumski, jerej Ivan Kojić i arhijerejski namesnik bečejski, protoprezviter-stavrofor Nikola Crveni, uz pratnju lokalnog crkvenog hora.
Da je ugled Dimitrija Kolarova bio nesporan, svedoči i ustupak koji je tom prilikom učinjen: da pogrebna kolona prođe polako ulicama grada, iako se taj običaj, izgradnjom grobljanske kapele, više nije praktikovao.
Dimitrij Kolarov je sahranjen u blizini grobljanske crkvice. Sa suprugom Angelinom, paroh Kolarov je imao sina Radovana.

Nazad